Sessizliğin Öğretilmiş Hali: Grup Baskısı ve Kaybolan İç Sesim
“Bir gün biri bana ne düşündüğümü sordu. Duraksadım. Çünkü o an gerçekten bilmiyordum. Cevap vermeye çalıştım ama içimden bir ses çıkmadı. O an anladım; kendi sesimi yıllar önce kaybetmişim.” Bu sözler, yıllarca dini bir grubun içinde yaşamış bir danışanıma ait. Dışarıdan bakıldığında inançlı, bağlı, yardımsever biriydi. İçeriden ise—sessizdi. Sadece kelimelerle değil, kararlarıyla, hayalleriyle, hatta hisleriyle bile sessizdi. Grup ne söylüyorsa onu düşünüyordu. Grup ne istiyorsa onu istiyordu. Kendi sesine yer yoktu. İnsan beyni, sosyal bağ kurmak üzere evrimleşmiştir. Kabul görmek bir lüks değil, bir hayatta kalma stratejisidir. Bu nedenle gruba uymak, çoğu zaman içgüdüsel bir seçimdir. Ancak bu uyum, uzun vadede bireysel benliğin yitimiyle sonuçlanabilir. Nörobilimsel araştırmalar, sosyal dışlanmanın beynimizde tıpkı fiziksel acı gibi işlendiğini ortaya koyar. Eisenberger ve Lieberman (2004) tarafından yapılan çalışmalarda, sosyal reddedilme sırasında anterior cingulate cor...