Psikolog Lara Mangan

"Beni biri duyduğunda, sadece anlatmış olmuyorum. Yeniden var oluyorum." Bu söz, kayıp yaşamış, yas tutan ya da ağır bir travmadan geçmiş insanların içsel hakikatine dokunur. Travma yalnızca başımıza gelen şey değil, aynı zamanda anlatamadığımız, tanık bulamadığımız acıdır. Judith Herman, "Travma ve İyileşme" adlı eserinde şöyle der: "İyileşme, güvenli ilişkiler içinde, travmanın tanınmasıyla başlar." Yani acıyı onarabilmek için, önce o acıya bir başkasının gözünün, kulağının ve kalbinin dokunması gerekir. Tanıklık, işte bu noktada hayati bir rol oynar. Tanıklık Nedir? Tanıklık, sadece dinlemek değildir. Dinleyeni de dönüştüren bir etkileşimdir. Shoshana Felman ve Dori Laub, "Testimony: Crises of Witnessing" adlı kitaplarında tanıklığın çift yönlü dönüşüm yarattığını savunurlar: "İyileşme sadece anlatanın değil, tanık olanın da dönüşmesidir." Bir başkasının acısına gerçekten kulak vermek, kişinin kendi içsel duyarsızlıklarını da fark et...

Bazı yapılar, içine doğduğun, büyüdüğün ve kendini bulduğun yerlerdir. Kimi zaman bir okul olur bu, kimi zaman bir fikir hareketi, kimi zaman bir inanç topluluğu. Fethullah Gülen cemaati, uzun yıllar boyunca birçok insan için tam olarak böyle bir aidiyet alanıydı. İçinde anlam vardı, hizmet vardı, maneviyat vardı. Ve bir gün, her şey dağıldı. Ahmet T. Kuru’nun “Türkiye’nin Post-Cemaat Sorunu” başlıklı yazısını okurken, bir sosyal bilimci olarak yaptığı analizden çok daha derin bir şey hissettim: bir topluluğun değil, bir kimliğin çöküşü. Bu yazıda o çökmenin insan ruhunda nasıl izler bıraktığını, nasıl görünmez yaslar ve sessiz hayal kırıklıkları yarattığını anlatmak istiyorum. Kayıp Ama Ne Kaybı? Cemaatin dağılmasıyla birlikte birçok insan yalnızca bir yapıyı kaybetmedi. •⁠  ⁠Dostlarını, •⁠  ⁠Hayat amaçlarını, •⁠  ⁠Manevi yolculuklarını, •⁠  ⁠Belki de en önemlisi, kendilerine dair tanımlarını yitirdi. Bu, basit bir kopuş değil. Bu, varoluşsal bir sarsıntı. İnandığın...